Borstvoeding.. Ik denk één van de onderwerpen met de meeste meningen. Want wees eens eerlijk. Hoevaak heb jij al gehoord
dat borstvoeding het beste is, verbaasde blikken gekregen als je aangaf dat je flesvoeding geeft of jezelf moeten verdedigen als je aangeeft dat je over wilde stappen naar de
fles?
Precies.. dat bedoel ik. Laten we kiezen voor een eigen keuze. Want iedere mama voelt vast wat het beste is en vooral het beste voelt. In deze blog ga ik in op mijn eigen ervaring met borstvoeding. Want ik vond borstvoeding fantastisch, al had je mij dat de eerste weken niet moeten vragen..
We gaan even terug in tijd. 29 juli ergens midden in de nacht. Na het bewonderen van de kleine man op je buik, nadat je keihard hebt gewerkt om hem uit je lichaam te persen, is het tijd om de borstvoeding te proberen. Al zoekend zie je het hoofdje over je borst bewegen, de oogjes nog half dicht. Hier en daar kleine frustratie en dan, met een beetje hulp van de verpleegkundige, hap.. tepel gevonden. De eerste kleine slokjes worden genomen, al gaat het verre van makkelijk.
De week erna leggen we Teun regelmatig aan. Liggend op bed, met hulp van de kraamzorg. Het gaat steeds beter. Teun vindt het fijn, mama iets minder. Of eigenlijk.. mama haar tepels iets minder. Want eerlijk is eerlijk. Als Teun begint te huilen en ik de kraamhulp naar mij toe hoor komen wil ik me soms het liefst verstoppen. Maar ik zet door. Tepelcrème, af en toe tepelhoedjes en vooral opvangpads in de aanslag. Ik geloof dat ik inmiddels het wereldrecord bh-aantrekken-na-het-douchen op mijn naam heb staan. Want man man man wat komt er een melk uit als de warme douche uit wordt gezet.. Laat staan wanneer Teun begint te huilen en de pads verschoven zijn. Hallo melkplekken ter grootte van een taartschoteltje op je shirt. Een reserveshirt in de luiertas is zeker geen overbodige luxe.
En dat doorzetten loont, ik geniet steeds meer van dat drinkende kleine mannetje met zijn handje op mijn borst. zacht slikkende geluidjes komen uit zijn mondje en de lipjes gaan voorzichtig heen en weer. Ik besef hoe bijzonder het is dat mijn lichaam deze melk aanmaakt en dan ook nog eens de juiste hoeveelheid afgestemd op de behoefte. En de pijn aan mijn tepels is volledig verdwenen.
Dan nog een onderwerp waar een taboe op rust. Borstvoeding geven in het openbaar. Na een aantal keren naar boven of stuntelen met een doek in een restaurant, kies ik er al snel voor om borstvoeding te geven in het openbaar. Want laten we eerlijk zijn het is oh zo veel makkelijker en de twee lichaamsdelen die je eerst als lustobject zag, zijn veranderd in twee kleine melkfabriekjes. Dat openbaar voeden brengt een hoop gemak zal ik toegeven. Altijd aanwezig, altijd de juiste temperatuur en lekker snel. BH open en drinken. Je kunt je vast voorstellen dat Teun, na het overstappen, heel wat afgehuild heeft toen hij honger had en mijn timing met het flesje iets minder soepel verliep dan het tevoorschijn halen van de borst.
Dat brengt ons meteen op het volgende onderwerp. Overstappen naar de fles.. iets wat ik deed na ruim 4 maanden toen het einde van het verlof in zicht kwam. een onderwerp waar ik later dieper op in zal gaan.
Lieve mama’s, geniet van het voeden van je kindje, of dat nou met de borst of de fles is. Want oh wat is het bijzonder dat jij je kindje laat groeien.
Liefs van Laura
