21. februari 2024

Daar zaten we dan. In de auto richting Amsterdam. De dag voor de operatie. Momentjes van bewustwording, afscheid nemen en spanning. Teun afgezet bij opa en oma en de auto in. In het Ronald McDonald douche ik samen met Moos. Maken we nog een prachtige foto van zijn gezichtje met een open lipje en proberen wat te slapen. Proberen, want terwijl Tommy en Moos zachtjes liggen te snurken, tel ik de uren af. Wacht ik tot de wekker gaat voor de laatste voeding ivm nuchter zijn en wissel ik Instagram af...

02. februari 2024

Terwijl Moos ziek op mijn buik ligt te slapen, is het tijd om weer eens een blog te schrijven. Eentje die vooral over zijn broer Teun gaat. Want man, ik wist dat je moest opletten wat je zegt of doet als ouder, maar onze kleine kopie pikt het zelfs op als je zachtjes iets fluistert, om het er dan op een onwijs onhandig moment uit te schreeuwen. Vooral als het over scheldwoorden gaat die je er uitfloept als je je teen stoot. Je blijft een mens.. Die woorden lijken een enorme aantrekkingskracht...

27. december 2023

En dan ineens is er een datum. Een dag, een cijfer. Het moment dat Moos zijn nieuwe lipje krijgt. Zijn gezichtje compleet maakt. Af.. gemaakt door artsen, omdat het in mijn buik niet gebeurd is. Een datum om naar toe te leven. Een moment om tegenop te zien. Want eerlijk is eerlijk als ik zeg dat ik soms overvallen word door paniek. De gedachten aan de operatie. Dat kleine lijfje onder die felle lampen, tussen de artsen, tussen de steriele pakken. De gedachten aan zijn gezichtje, zijn schattige...

08. december 2023

Terwijl ik dit schrijf ligt grote broer Teun te slapen in zijn eigen bed. En ik kan alleen maar trots zijn. Trots op hoe hij is, hoe hij het doet als grote broer. Vanaf het moment dat Moos in mijn buik groeide kon hij al niet wachten om hem te ontmoeten. Ik hoor hem nog blij baby is er roepen, toen ik met de verloskundige naar beneden liep na de poging om te strippen. Helaas meneer.. Nog even wachten. De blijdschap, de voetstapjes op de trap, de rennende beentjes als hij doorkrijgt dat er een...

12. november 2023

Borstvoeding. Een soort haat liefde verhouding. De mooiste momentjes met Moos, maar ook de momenten waar de frustratie soms zo hoog oploopt dat de tranen over mijn wangen naar beneden stromen. Kleine Moos, die als een hongerige wolf troost zocht aan de borst, zodra hij op mijn buik werd gelegd na een racebevalling. Waar de tranen in onze ogen stonden. Dankbaar voor zijn geboorte, dankbaar voor zijn kleine wangetjes die opbolden bij zijn eerste slokjes melk. Zo niet vanzelfsprekend dit keer....

19. oktober 2023

Vanaf de dag dat de gynaecoloog aangaf dat ze een open lip op de echo zag, hebben we ons afgevraagd hoe Moos eruit zou zien. Moos, want vanaf het moment dat ze zei dat we moesten nadenken of we de zwangerschap af zouden willen breken, hebben we gekozen zijn naam te delen met onze inner cirkel. Moos bewoog, was prachtig, zeer welkom en een mens, een persoon. Ongeacht wat de uitkomst van dit traject zou gaan zijn. Het over hem hebben met zijn naam, maakte dat beeldender voor ons, echter, net als...

06. oktober 2023

Het bevalverhaal. Een verhaal waar je vooraf 1000 gedachten over hebt, maar nooit weet hoe het gaat lopen. Een moment waar ik zo onwijs tegenop zag na mijn vorige bevalling, terwijl ik er tegelijkertijd heel nuchter over kon nadenken. Dat het weer heel anders kon zijn. Het zou hoe dan ook moeten gebeuren. Linksom of rechtsom die baby moet er uit. Vanaf week 38 werd ik iedere dag wakker met het idee dat we vandaag misschien wel een gezin van 4 zouden zijn. Het werd 39 weken, 40 weken en iedere...

18. september 2023

40 weken, due date, de dag waar we vanaf het prille zwangerschapsbegin naar uitkijken. De maanden, weken en dagen aftellen naar die ene datum. 18 september. Net als bij je grote broer dacht ik dat je eerder zou komen, dat je eerder klaar zou zijn met die opgevouwen houdingen daar in die, inmiddels krappe buik. Maar niets is minder waar. Die opgevouwen benen stretchen je spiertjes nog lekker op en het warme vruchtwater omsluit jou nog als een warm bad. Die wereld buiten zoekt het nog maar even...

27. augustus 2023

Dat Teun af en toe een boef is wisten we al. Maar dat Teun een rennende, schaterende deugniet is, werd ik laatst keihard mee geconfronteerd. Laten we voorop stellen dat Teun meestal heel lief is, steeds beter zelf kan spelen en bijten en slaan vaker in wil ruilen voor knuffels. Al lijkt hij er nog steeds plezier uit te halen om zomaar iemand te duwen of sep aan zijn staart te trekken. Boeven kan hij als de beste. Een hoogzwangere moeder met bekkenproblemen is dan verre van handig. Daar gingen...

12. augustus 2023

Sinds ik de positieve zwangerschapstest in mijn handen had, heb ik nadenken over de bevalling voor mij uitgeschoven. Als je er gewoon niet aan denkt, komt het ook niet dichterbij. Geen betere uitvlucht toch? Toen we besloten hadden voor een tweede te gaan kwam het geen moment in mij op dat ik ook weer met flinke weeën een kindje naar buiten moest persen. Maar die buik bleef groeien en het uitstellen en nadenken bleef. Want zodra ik er ook maar even aan dacht raakte ik in paniek en stopte het...