Zoals in mijn eerdere blog over borstvoeding al aangegeven, leek het mij leuk om een blog te schrijven over het overstappen van borst naar flesvoeding. Of eigenlijk... Als dit verhaal ook in de eerdere blog komen, zou het wel een heel lang verhaal worden.
overstappen.. Een keuze waar ik vooraf super makkelijk over dacht en puntje bij paaltje een nodig traantje om heb gelaten. Want ik wilde helemaal niet stoppen. Maar ik zag mezelf ook niet kolven tussen de lesmaterialen op school. Dus dan moet je wel.. De fles overdag en in de avond en ochtend de borst. Een mooie combinatie. Dat het weken duurt om af te bouwen en je borsten vol melk op springen staan bij weer een voeding minder had ik even geen rekening mee gehouden. Maar beetje bij beetje bouwen we het af en zijn we op het moment van schrijven de laatste voeding aan het afbouwen en bijna toe aan de avondvoeding. De tijd tikt langzaam weg. Te langzaam.. want oh wat kijk ik uit naar het moment dat Teun straks zijn eerste slokjes neemt en de druk op mijn borst afneemt. Nog een uurtje te gaan..
Even terug naar het moment dat ik de keuze maakte om deels te stoppen. De nuchtere ik die overal iets positiefs in ziet.. Ineens met tranen en tegenzin op de bank. Want het is toch wel bijzonder dat voeden met de borst en de tijd van het uitstellen is ook wel voorbij. Het einde van het verlof staat toch echt voor de deur.
En daar zit je dan op diezelfde bank. Teun op schoot, het flesje na veel stuntelen gemaakt. Te warm, te koud, te veel, te weinig en laten we de ontplofte fles in de magnetron ook niet vergeten. En ineens besef je dat het geven van het flesje eigenlijk ook heel bijzonder is. Je hebt oogcontact, ziet hoeveel er gedronken wordt en hebt je lieve kleine mannetje nog steeds in je armen.
En dan.. Een uur later staan je borsten op springen en kan je wel wat afleiding gebruiken.. Is het al tijd? Mag Teun al drinken? Agh zoek het uit, ik kolf gewoon een beetje.. Allemaal gedachten die door mijn hoofd schieten. Een dag later gaat het al beter en na 3 dagen is de volgende voeding aan de beurt. En zo ga je verder, tot je ineens op het punt staat dat je overdag alleen nog maar flesjes staat te maken bij de Quooker en je moet nadenken of je je thermoskan met warm water wel in de luiertas hebt zitten.
Gelukkig hebben we de avond en ochtend voeding nog. Kan ik genieten van allebei de momenten. En eens lekker doorslapen omdat Tommy nu ook een nachtvoeding kan geven. En dat rode wijntje gisteren smaakte stiekem ook wel naar meer.
Liefs van Laura
