Help mijn lichaam ziet er anders uit

Agh het heeft tijd nodig. 9 maanden op 9 maanden af. Het is wel het eerste huisje geweest van je zoontje. Het komt vanzelf wel goed. Valt toch allemaal wel mee, je was zo dun voor de zwangerschap. Een greep uit de reacties na de bevalling als ik aangaf dat ik onzeker was over mijn lichaam. Lief bedoeld en natuurlijk ook wel waar, maar die onzekerheid blijft. 

Broeken in maat 44, soms 46, een buik alsof je weer minstens 12 weken zwanger bent, die als je er in prikt alle kanten op flubbert en striemen van striae op je bovenbenen. Maar het is wel het eerste huisje van je kindje geweest. Dat klopt. En dat dat onwijs bijzonder was klopt natuurlijk ook. 

Maar laten we even eerlijk zijn. Tijdens mijn zwangerschap kwam ik aan, veel aan. Zonder echt hele gekke dingen te doen bleven de kilo’s op de weegschaal toenemen. Teun had het nodig. Ruim 20 kilo kwam erbij. Onzeker werd ik ervan. Vooral als ik van vriendinnen hoorde dat ze minder waren aangekomen. Of op Facebook, tegen beter weten in, in een bericht van een ander las, dat je dan maar van de snoep, koek en chips af moest blijven, het je eigen schuld was. Natuurlijk nam ik wel eens een chipje en werd taart en chocola, waar ik eerst niet eens van hield, mijn beste vriend. Maar wel met maten, en echt niet iedere dag. 

Toch stond er na ruim 40 weken zwangerschap een hoog getal op de weegschaal. Nadat Teun geboren werd en mijn lichaam zich daarnaast ontdaan had van het vruchtwater, de placenta, extra bloed en vocht, veel vocht van mijn voeten tot mijn gezicht, zakte het gewicht om de weegschaal bijna 10 kilo naar beneden. Wat een fijn gevoel was dat. De rest zou vast snel volgen. 

Je raadt het al.. niet dus. Beetje bij beetje nam het gewicht af en de buikomtrek werd minder. Maar na 5 maanden voel ik mij nog steeds af en toe opgeblazen als ik mijn broek weer niet dicht krijg of een blik in de spiegel werp. Het passen van je oude broeken na de zwangerschap is sowieso een slecht idee. Net als voor nieuwe kleding gaan winkelen trouwens. Lijk natuurlijk leuk die nieuwe kleding maar het is onwijs demotiverend als de maten die je eerst pakte niet meer passen en 2 maten groter ook niet. Dan kan iedereen wel zeggen dat je er nog steeds goed uitziet en het wel meevalt. Maar in the end gaat het om je eigen gevoel. 

Uiteindelijk komt het goed, dat weet ik, of blijft het zo en ga ik van mijn nieuwe lichaam houden, dat kan ook. Maar op dit moment vier ik bij iedere broek die dicht gaat een feestje en denk ik bij alle kleding 100 keer na of het een beetje oké is. En als ik naar Teun kijk vergeet je het weer even. Ik zou andere vrouwen een hart onder de riem willen steken. Nee je lichaam is niet meteen in vorm, ja je kan onzeker worden en ja het is voor een goed doel geweest. Maar je mag er best even van balen, want ieder lichaam is anders. En hé, je bent prachtig! 

Liefs van Laura