Tommy en ik houden van vakanties en dan het liefst op een bijzondere manier. Een reis naar Marokko, eilandhoppen in Griekenland of op safari in Malawi. Dus toen corona een beetje naar de achtergrond verdwenen leek en de geplande huwelijksreis naar Zanzibar een rondreis door Nederland was geworden, begon het te kriebelen om naar het buitenland te vertrekken. Maar dit keer met een kleintje erbij. De backpack bleef op zolder en werd verruild voor een luiertas met veel te veel spullen voor Teun. Curaçao zou de eindbestemming zijn.
10 uur vliegen met een baby van 4 maanden. Hoe dichter de vakantie in de buurt kwam, hoe zenuwachtiger ik werd. Corona was weer dichterbij gekomen en we moesten ons vooraf laten testen. Wat als de uitslag positief is, wat als Teun in het vliegtuig gaat huilen en wat als hij het tijdsverschil niet trekt. De agenda in de week ervoor werd leeggemaakt, geen risico’s op een positieve test en alle aandacht op het inpakken.
En daar gingen we dan, auto volgeladen, op weg naar Schiphol. Nadat we de paspoortcontrole door waren, de bagage was afgegeven, ik Teun ergens op de grond naast de rij gevoed had, we een schoentje waren kwijtgeraakt, stonden we dan achter de douane. De reis was begonnen.
Teun besloot dat het tijd was voor zijn slaapje en dat de nieuw gekochte buggy die in ligstand kan, daar niet goed genoeg voor was en zette het op het krijsen. Ongemakkelijk keken we om ons heen. Wat gaan we doen. Wat denken mensen nu en hoe gaan we deze vakantie overleven? En daar kwam onze reddende engel aan. Gehuld in een eerste hulp outfit en met portofoon op zak. Hij wees ons op de babylounge op Schiphol en gaf aan hoe we daar konden komen. Wat een uitkomst die babylounge, geen idee dat het bestond, vol met kleine hokjes met bankjes en ledikantjes, een magnetron voor de fles en verschoningskussens. Een grote tip voor iedereen die met baby’s op Schiphol moet zijn. Teun had inmiddels bedacht dat de buggy wel lekker lag en lag dus naast het ledikant te slapen.
Twee uur later begon het inchecken. Als een van de eersten mochten wij het vliegtuig betreden. Helaas was er op de heenreis geen babywiegje beschikbaar. (Dikke aanrader om dit aan te geven bij je boeking trouwens, op de terugweg hadden we het wel en het is ideaal.) Maar we hadden wel de mazzel om de extra stoel tussen ons in te gebruiken. Het hele vliegtuig zat vol. Stiekem denken we dat KLM met ons meedacht en ons deze extra plek gunde. Tijdens het opstijgen kreeg Teun borstvoeding om de druk op zijn oren te verminderen. Hij gaf geek kik.
Via bol.com kochten we een soort opblaasmatrasje van Deryan voor in het vliegtuig. Deze kon in ons geval op de vrije stoel, maar kan ook op schoot of op de tafeltjes voor je. De grootste tip die ik reizende ouders kan geven. Teun kreeg zijn inbakerslaapzak aan, zijn speen in zijn mond, natuurlijke witte ruis van het vliegtuig aan en hij sliep als een roosje.
De reis liep voorspoedig. Beter kon bijna niet. Tot de piloot de landing inzette. Het was inmiddels 9 uur geweest, Nederlandse tijd en ver na Teun zijn bedtijd. Doodmoe en met pijn aan zijn oren was hij er op het vliegveld klaar mee. Voeden hielp niet, in slaap komen lukte niet en de koffers lieten op zich wachten. Het hele vliegveld kon meegenieten van Teun zijn ongemak. Wat voelde ik mij machteloos toen ik daar stond tussen de handbagage, Teun op mijn arm, in veel te warme kleding voor het warme klimaat op Curaçao. Het zweet brak mij uit. Verschillende mensen waren al bij mij geweest om hulp aan te bieden, water te geven of mij te wijzen naar een plek waar ik kon voeden. Maar Teun wilde niks meer, alleen maar slapen en daar was hij eigenlijk te moe voor. Gelukkig bleek cinababy, de speen en de buggy wiegen de uitkomst en viel Teun na een lange strijd in slaap. Opgelucht konden we ademhalen en onze reis voortzetten. Nadat we twee uur op onze huurauto hebben moeten wachten, reden we opgelucht de parkeerplaats van ons resort op. Doodmoe, maar onwijs trots op Teun, vielen we die avond in slaap.
Ik zal later meer schrijven over de ervaringen met baby op Curaçao.
Liefs van Laura
