15 februari. Een bijzondere dag. Mijne eerste verjaardag als moeder.
De dag verliep normaal. Cadeautjes uitpakken, een verjaardag lunch en een vriendin kwam langs.
Voor Teun naar bed ging nog even een test. Woensdag gaat hij altijd naar de opvang en vorige week waren een leidster en een kind positief nadat hij daar vrolijk rond had gehuppeld. Dus gewoon voor de zekerheid zei ik nog, voor het geruststellen van mijn moederhart. Zodat ik hem zonder twijfels kan wegbrengen.
Nu hoor ik je denken. Test jij je baby? Ja. Ik test mijn baby. Ik wil niet dat hij onnodig andere baby’s en mensen besmet en hij is al twee weken verkouden. Ja. Ik test mijn baby, maar ook omdat hij er niks van maakt. Sterker nog. Zodra ik het stokje voor zijn neus houd, gaat zijn mond al open. Hier met dat stokje zegt hij nog net niet. Hij sabbelt even rustig, om vervolgens boos te reageren als ik het stokje weer uit zijn mond trek. Veel te leuk dat stomme teststokje. Daarna nog even in zijn neus. Hij trekt een gekke bek en klaar is kees.
Vrolijk klets ik verder met mijn vriendin. Enkele minuten later kijk ik met een schuin oog op de test. Zie ik dat goed? Langzaam verschijnen er twee streepjes op de test. Iets wat bij Tommy en bij mij nog niet eerder is gelukt. Nouja.. Met een coronatest dan.. Vol ongeloof staar ik naar de streepjes. Is dit echt? Is Teun positief? Heeft hij corona? In een soort adrenalinerush beginnen Tommy en ik dingen te regelen. Zelf testen, negatief. De opvang voor morgen contacten, hij komt niet. En nu? Ik moet werken. Tommy moet werken. Hoe doen ouders dit?
Tommy neemt de donderdag en vrijdag voor zijn rekening. Ik de woensdag. Ik bel naar mijn leidinggevende. Woensdag blijf ik thuis. De telefoon gaat, mijn schoonouders bellen en zingen een verjaardag lied. Oja ik was jarig.. Ineens is er ruimte om mij zorgen te maken. Teun heeft corona. Wat betekent dit? Zal hij zieker worden dan hij nu is? Hoe verloopt corona bij baby’s? Hij is pas 6 maanden oud.. Moet ik een GGD test laten doen? Ik besluit van niet. Hij heeft klachten, is in contact geweest met besmette personen en heeft een positieve zelftest. Lijkt me duidelijk.. Moeten we nog meer regelen?
De nacht die erop volgt zijn we druk in de weer. Teun is benauwd, heeft verhoging en moet veel hoesten. De slaap is ver te zoeken. Het lijkt wel of het erger is geworden sinds we die twee rode streepjes hebben gezien. Alsof tante Corrie denkt: “Mooi het is bekend, dus nu kan ik.”
Een nieuwe dag. Teun is nog steeds verkouden, hangerig maar ook vrolijk. We hebben vertrouwen in het verloop, hebben contact gehad met de huisarts en houden hem goed in de gaten. Zelf hebben we allebei nog een negatieve zelftest. Ik ben benieuwd of dat zo blijft met onze kwijlende en hoestende baby. Aan dat hoesten in die ellenboog moeten we nog werken.. Aan die 1.5 meter trouwens ook..
Zo kwam er aan het einde van mijn verjaardag ineens een speciaal cadeautje bij. Of ik het een leuk cadeau vond, mag je zelf invullen..
Liefs van Laura
