Reizen met een baby.. Doen we even dachten we. Na een vlucht van 10 uur richting Curaçao moet dat stukje naar Milaan ook wel lukken. 1.5 uur. Makkie.
En zo ging het. Op het vroege opstaan, een natte plasbroek nog voor we de douane door waren en racen naar de balie voor mondkapjes na (die alleen met de vluchten van easyJet naar Italië nog
moesten. Wisten wij dus niet), verliep het voorspoedig. Teun was vrolijk en sliep zelfs even in het vliegtuig. 20 minuten oké.. Maar hij sliep. Prima.
Dat je een baby van 10 maanden meer moet vermaken dan een baby van 4 maanden werd al snel duidelijk. Waar Teun naar Curaçao 10 uur lag te pitten, probeerde hij nu te rollen, te draaien en te
staan. En alles te pakken wat hij pakken kan. En dan vooral het haar van de slapende man op de stoel voor ons. De vlucht van 1.5 uur was lang. Heel lang.
Voor de terugweg waren we beter voorbereid. Babyfilmpje gedownload, tas logisch ingedeeld, zodat alles goed te vinden was, al het speelgoed mee het vliegtuig in en soepstengels in overvloed. Teun
dacht daar anders over. Hij was moe, heel moe. Zo moe dat hij met geen mogelijkheid wilde slapen, z’n flesje wegduwde en eigenlijk alleen de chips die wij aten interessant vond. En tot overmaat
van ramp moest Tommy ook nog eens met een huilende baby naar de veel te kleine wc om een poepbroek die een scheet bleek te zijn te verschonen. Conclusie. Wij waren die irritante ouders die hun
kind niet stil kregen. Die irritante ouders met een huilende baby in het vliegtuig. Die irritante ouders waarvan je je afvraagt waarom ze die arme baby mee het vliegtuig in nemen.
Opgelaten proppen we nog maar een soepstengel in zijn hand, tot zelfs dat niet meer werkt. Vol onmacht vragen we of we als eerste het vliegtuig uit mogen. Helaas. Met een ietwat beschaamde blik
staan we op, Teun wiegend in onze armen. We vinden het vervelend voor mensen om ons heen. Zowel de mensen voor ons als achter ons kijken naar Teun. Nu komt het denk ik. Maar los van elkaar zeggen
ze met een lieve stem tegen Teun dat hij het zo goed gedaan heeft. Dat hij een lief mannetje is.
We kijken elkaar even aan. Wat een lieve mensen zijn er. En wat zijn wij ook trots op Teun. Benieuwd wat de volgende keer vliegen ons weer brengt. Voorlopig eerst weer even lekker thuis.
Liefs van Laura
