En toen in een oogwenk, een enkele seconde, ging jij van liggen naar rollen, van rollen naar zitten en van zitten naar staan. Werd de tijd
vooruitgesmeten en ging jij van zachtjes huilen naar de boel keihard bij elkaar krijsen. Van brabbelen naar klanken maken tot zelfs het eerste woordje Sep. In een sneltreinvaart van maatje 50
naar 56, van 62, naar 68 en heeft mama net een berg kleding maat 74 naar zolder gebracht. Bak dicht en niet meer achterom kijken naar al die schattige kleertjes die nu al zo veel te klein voor
jou zijn.
De 14 minuten waarin jij als Superman naar buiten werd geperst, zijn voorbij gegaan in 12 maanden van spelen, onderzoeken, ontdekken en heel, heel veel lachen.
Papa en mama werden van machteloze ouders die niet meer wisten hoe ze jou stil moesten krijgen getransformeerd in ouders die heel vaak wel herkennen van jij nodig hebt. Maar zo vaak ook niet.
Ouders die soms om jouw uitdagende boevenstreken moeten lachen en soms ook echt even niet meer weten wat ze moeten doen als jij je tanden als een ware tijger in onze arm zet. En hard ook.
Van slapeloze nachten, via nachten van langere slaapmomenten, naar af en toe wakker schrikken omdat jij besluit uit te slapen. Adem je nog wel? Een jaar waarin niet alleen onze prachtige Teun
Mielan werd geboren, maar ook een papa en mama mochten opstaan om samen een gezin te vormen.
365 dagen vol lachen, huilen en ontdekken. Ook bij papa en mama. Misschien wel vooral daar.. 12 maanden vol liefde, vol geluk. 52 weken waarin we uitkijken naar nog zo veel meer.
De dag dat de tranen van pijn en frustratie tijdens pijnlijke persweeën overgingen naar tranen van liefde en geluk, toen jij na een zware bevalling op mijn borst werd gelegd, lijkt de dag van
gisteren. En toch zijn we al een heel jaar verder. Liefste Teun gefeliciteerd met je eerste verjaardag.
Liefs van mama, liefs van Laura
