De wekker gaat. Een nieuwe dag, alweer de vierde week in het huis van mijn ouders.
Het lijkt gister dat ik de keukenkastjes leeghaalde, de inhoud in dozen stopte en een hele lading potjes, mokken en glazen door de kringloop liet ophalen. Zo kort geleden dat we stonden te
stuntelen om de tafel zonder schade naar de schuur te krijgen.
Wat had ik zin in de verbouwing, of eigenlijk vooral het moment dat het klaar is en ik in de nieuwe keuken pannenkoeken kan bakken. Terwijl ik ondertussen met Tommy klets die aan de bar een
drankje drinkt. Of andersom, nog beter. Dat ik chagrijnig word omdat ik de hele dag moet zoeken naar alle spullen die op een andere plek liggen.
Maar man, wat vind ik het ook spannend. Is de keuken straks wel groot genoeg? Komt het kookeiland niet te ver de kamer in? Is er straks genoeg licht? Ik bedoel.. we kunnen moeilijk tegen de
aannemer zeggen. “Nee dit is niks, zet de terugspoelknop maar aan. keuken terug en muur erin.
Beetje bij beetje zien we het veranderen. Oude keuken eruit, muur gesloopt en een ander huis komt tevoorschijn. Langzaam worden de contouren van de bijkeuken en keuken zichtbaar, kan ik opgelucht
ademhalen. De ruimte is groot.
Een paar keer per week gaan we kijken. Spieken hoe ons huis transformeert. Hoe ons leuke huisje aan het water nog leuker wordt. Hoe er ineens prachtige gestucte wanden zijn of er een muurtje van
de wc tevoorschijn is getoverd.
Iedere keer met nog meer vragen. Moet het lichtpunt verplaatst? Moeten we nieuwe radiatoren? Waar komt de wasmachine? Zoveel vragen waar deze onervaren verbouwer van te voren in de verste verte
niet over na had gedacht. Maar waar deze interieurfreak wel een hele duidelijke mening over heeft, al is dat in de uitvoering waarschijnlijk de meest onhandige variant. Agh het is voor het
uiteindelijke goede doel.
Voor nu genieten we nog van een stofvrij huis, dichtbij werk en met vaak oppas aan huis. Lieve opa en oma die even een uurtje op Teun willen passen.
De laatste weken kamperen we boven met een kookstelletje in de werkkamer en afwasteil in de badkamer. Dat overleven we ook wel weer. Zal vast weer een leuk blogverhaal uit voorkomen, dat dan weer
wel.
Liefs van Laura
